بارش شهابی جوزایی از 16 آذر ماه شروع شده و زمان اوج آن معمولا در تاریخ 22 و 23ام این ماه رخ می دهد و تا 27 ام آذر ماه نیز ادامه خواهد داشت. پیش بینی می شود در شرایط مناسب رصدی ( دور بودن از آلودگی نوری، شرایط جوی مناسب، نبود نور ماه، مکان مناسب رصدی و ...) در حدود 100 شهاب در ساعت دیده شود. البته در زمان اوج بارش، ماه که اندکی از زمان کامل شدنش گذشته است از اواسط شب تا صبح در آسمان حضور دارد و با نورافشانی خود، شرایط را برای دیده شدن شهاب ها سخت خواهد کرد. با این حال تا قبل از طلوع ماه می توانید به دیدن شهاب های گذرنده از بالای سرتان امیدوار باشید و حتی به احتمال بسیار زیاد در حضور نور ماه نیز خواهید توانست از وجود تعدادی از آن ها لذت ببرید چراکه شهاب های جوزایی نسبت به سایر بارش های شهابی سرعت کمتری دارند و درخشان تر هستند. به بیان دیگر می توان گفت که شهاب های جوزایی بعد از برخورد با جو زمین در مدت زمان بیشتری به خودنمایی می پردازند!

یک نکته جالب درباره شهاب های جوزایی وجود دارد و آن هم این است که معمولا شهاب ها در اثر گذر زمین از ذرات به جای مانده از دنباله دارها ایجاد می شوند اما شهاب های بارش شهابی پیش رو، ذرات به جای مانده از سیارکی سنگی به نامPhaethon 3200 هستند. 3200 Phaethon در سال 1983 توسط ماهواره IRAS ناسا کشف و در خانواده بزرگ سیارک ها جای گرفت. 3200 Phaethon دم ندارد؛ مدارش از کمربند سیارکی اصلی می گذرد و رنگش هم شبیه رنگ سایر سیارک هاست. در واقع،  3200 Phaethon شباهت زیادی به Pallas از سیارک های کمربند سیارکی، دارد و ممکن است قطعه ای 5 کیلومتری از این توده 544 کیلومتری باشد.

یکی دیگر از نکاتی که شاید در این بارش قابل توجه باشد این است که ذراتی که در زمان بارش جوزایی با جو زمین برخورد می کنند به نسبت ذرات سایر بارش های شهابی، حالت جامد بیشتری دارند. در نتیجه این فرصت را به شکارچیان بارش های شهابی می دهند تا با شهاب های درخشنده تری مواجه باشند.

کانون این بارش شهابی در کنار ستاره کاستور در صورت فلکی دوپیکر یا جوزا قرار دارد. منظور از کانون بارش، محلی در آسمان است که اگر مسیر عبور شهاب ها را به طور برعکس در آسمان امتداد دهیم به آن نقطه خواهیم رسید. به بیان دیگر در هنگام بارش های شهابی به نظر می رسد که تمام شهاب ها از یک نقطه به سمت زمین پرتاب شده اند. علت این که ما تصور می کنیم تمامی شهاب ها از یک منطقه سرچشمه می گیرند این است که ذرات به جا مانده از سیارک ها یا دنباله دارها  به حرکت خود در همان مدار قبلی جرم مادر ادامه می دهند و به طور موازی با یکدیگر حرکت و به جو زمین برخورد می کنند.

شما برای مشاهده بارش های شهابی تنها به چشمانتان نیاز دارید و هیچ احتیاجی به وسایلی مانند تلسکوپ و دوربین دوچشمی نیست. البته علاوه بر دو چشم خود به یک مکان مناسب و لباس گرم نیز نیاز خواهید داشت! شهاب ها در هر جای آسمان ممکن است پدیدار شوند اما در یک بارش شهابی بهتر است به 45 درجه در شرق یا غرب کانون و یا در حدود 30 درجه بالاتر از کانون بارش متمرکز شوید. بسیاری گمان می کنند که در زمان بارش های شهابی باید به کانون آن ها خیره شد در حالی که این موضوع کاملا اشتباه است. نگاه کردن به مرکز بارش باعث می شود تا شما شهاب های اندکی آن هم با رد بسیار کوتاهی مشاهده کنید.

برای این بارش پیش رو، زمانی که هنوز ماه طلوع نکرده است به سمت شرق بایستید و آسمان را کنکاش کنید. حتی زمانی که کانون بارش نیز طلوع نکرده باشد خواهید توانست شهاب هایی را مشاهده کنید. اما زمانی که ماه به طور کامل طلوع کرد سعی کنید جهت دید خود را در سمت مخالف ماه قرار دهید و آرزو کنید تا شهاب های پرقدرتی را که توانایی مبارزه با نور ماه را دارند ببینید!

بسیاری از منجمان آماتور باتجربه در زمان اوج بارش های شهابی به محل های مناسبی می روند و اطلاعاتی از قبیل : تعداد، رنگ ، محل دیده شدن، قدر ، اندازه و ... شهاب ها را ثبت می کنند و آن ها را در اختیار مراجع مرتبط قرار می دهند. این اطلاعات به دانشمندان کمک خواهد کرد تا در سال های آینده حقایق ارزشمندی را درباره شهاب ها و منبع آن ها به دست آورند.